کد مطلب:312255 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:237
پرستش شبانه
شب آخرین عاشقان، نمودار همه ی دلبستگی ها، آرزوها و اهداف آنان است. اگر سیدالشهدا (ع) و عباس (ع) و دیگر یاوران امام حسین (ع) كاری برتر از عبادت خداوند در آن شب، سراغ داشتند یا دل به چیزی جز خدای مهربان بسته بودند، در پی آن
[ صفحه 98]
می شدند و بدان مشغول می گشتند. تاریخ نگاران، احوال آنان را چنین ترسیم كرده اند:
چون به شب در آمدند، تمام شب را به نماز و استغفار و تضرع و نیایش گذراندند [1] .
و نیز:
حسین (ع) و یارانش آن شب را احیا كردند و همهمه ی آنان چون زنبوران كندو بود، در حالی كه به ركوع و قیام و قعود مشغول بودند [2] .
امام حسین (ع) و یاران او در آن سیاهی ستم و تاریكی شب، خورشید حقیقت را فرا راه همه ی انسان ها نهاده اند و حق جویان را به حركت بر مدار توحید و جلب رضای خداوند دعوت نموده اند. جبهه ی حق، رزمش الهی است، آن گونه كه بزم شبانه اش خدایی است. این گونه است كه این هدف والا با دنیاپرستی و كشورگشایی قابل جمع نیست. فرمانروایی دنیایی، عبادت شبانه را در آخرین لحظه ها تا شهادت، روا نمی داند. پس می توان گفت: این شب، نمودار گویایی از انگیزه ها، اهداف و روش های امام حسین (ع) و اصحاب او در این قیام خدایی است.
[ صفحه 98]
می شدند و بدان مشغول می گشتند. تاریخ نگاران، احوال آنان را چنین ترسیم كرده اند:
چون به شب در آمدند، تمام شب را به نماز و استغفار و تضرع و نیایش گذراندند [1] .
و نیز:
حسین (ع) و یارانش آن شب را احیا كردند و همهمه ی آنان چون زنبوران كندو بود، در حالی كه به ركوع و قیام و قعود مشغول بودند [2] .
امام حسین (ع) و یاران او در آن سیاهی ستم و تاریكی شب، خورشید حقیقت را فرا راه همه ی انسان ها نهاده اند و حق جویان را به حركت بر مدار توحید و جلب رضای خداوند دعوت نموده اند. جبهه ی حق، رزمش الهی است، آن گونه كه بزم شبانه اش خدایی است. این گونه است كه این هدف والا با دنیاپرستی و كشورگشایی قابل جمع نیست. فرمانروایی دنیایی، عبادت شبانه را در آخرین لحظه ها تا شهادت، روا نمی داند. پس می توان گفت: این شب، نمودار گویایی از انگیزه ها، اهداف و روش های امام حسین (ع) و اصحاب او در این قیام خدایی است.
[1] الكامل، ج 4، ص 59؛ وقعة الطف، ص 202؛ تاريخ الطبري، ج 4، ص 319؛ الارشاد ج 2، ص 94؛ بحارالانوار، ج 45، ص 1 و ج 44، ص 394؛ الفتوح، ج 3، ص 110؛ مثيرالاحزان، ص 24؛ عوالم العلوم، ج 17، ص 245؛ مقتل الحسين (ع)، الخوارزمي، ج 1، ص 251؛ البداية و النهاية ج 8، ص 177؛ انساب الاشراف ص 70؛ مقتل الحسين (ع)، ابومخنف، ص 112.
[2] اللهوف، ص 94.